پرینت قبلی

روش های اتصال لوله های پلی اتیلن تک جداره
لوله ها و اتصالات تک جداره پلی اتیلن به روش های زیر به یکدیگر متصل می شوند:
1. جوشکاری لب به لب
2. جوشکاری الکتروفیوژن
3. استفاده از اتصالات پیچی
انتخاب روش اتصال ، بستگی به کاربرد خط لوله ، نیازمندیها و امکانات موجود دارد.
از اتصال الکتروفیوژن معمولا در شبکه های توزیع گاز و از اتصال جوش لب به لب و اتصالات پیچی و جوشی پلی اتیلنی ، در خطوط انتقال آب و فاضلاب و شبکه های توزیع آنها استفاده می شود. اتصالات پیچشی به راحتی و سریعا باز و بسته شده و هیچگونه آسیبی به لوله وارد نمی کنند و از این ویژگی برخوردارند که در برابر مواد شیمیایی کاملا مقاوم باشند.
در اتصالات جوشی ، کیفیت جوشکاری و بازده آن بستگی به مهارت و توانایی جوشکار ، تناسب و کارآیی مناسب دستگاه جوش و تجهیزات مربوطه و میزان رعایت اصول و قوانین جوشکاری دارد.
با توجه به دامنه وسیع کاربرد اتصال جوش لب به لب در لوله های پلی اتیلن تک جداره و استحکام و قابلیت های بسیار ممتاز این نوع اتصال ، در ابتدا به شرح مختصری از آن می پردازیم.
جوشکاری به روش لب به لب با صفحه داغ
این نوع جوشکاری ، طی مراحل زیر انجام می شود:
• ابتدا دو لوله در دو فک دستگاه جوش ( ثابت و متحرک ) گذاشته می شود و پس از تنظیمات لازم ، قالبها بسته می شوند.
• صفحه قیچی مابین دو لوله قرار می گیرد و لبه لوله ها را کاملا صاف و تمیز می نماید و پس از آن برداشته می شود.
• صفه داغ را که دمای آن به حد مجاز رسیده (210 – 230 درجه سانتیگراد ) ، مابین دو لوله قرار داده و دو سر لوله ها به آن چسبانده می شوند و فشار طبق دستورالعمل های دستگاه جوش ، بالا برده می شود تا در محل تماس لوله ها با صفحه داغ ، برآمدگی مدور و یکنواختی با اندازه معین ایجاد گردد.
• قسمت متحرک دستگاه جوش ، به عقب رانده شده و صفحه داغ به صورتی جدا می شود که هیچ آسیبی به سطح ذوب شده ، وارد نیاید.
• دو سر لوله ، به سرعت به همدیگر چسبانده شده و فشار بتدریج و بر اساس مشخصات مندرج در جدول دستگاه جوش ، افزایش یافته و تا خنک شدن محل جوش ، ثابت نگاه داشته می شود.
• مدت زمان خنک شدن در مرحله فوق ، بستگی به ضخامت لوله ها داشته و مقادیر آن در جدول تعیین شده است. در طی این زمان ، محل اتصال نباید تحت تنش یا فشار غیر مجاز قرار بگیرد.
• لبه جوش در محل اتصال باید به صورت یک برآمدگی دو تکه باشد. تشکیل این برآمدگی ، نشان دهنده آن است که جوشکاری بصورت یکنواخت انجام شده است.
تذکر: تفاوت در شکل برآمدگی های لبه جوش ، می تواند ناشی از یکسان نبودن ویژگی های جریان مذاب در دو قطعه اتصال باشد ( مثلا تفاوت در MFR )

جوشکاری به روش الکتروفیوژن
از این روش به دلیل بالا بودن ضریب اطمینان آن ، معمولا در شبکه های پلی اتیلنی توزیع گاز استفاده می شود و در مورد لوله هایی با قطر 20 الی 110 میلیمتر اقتصادی می باشد.
جهت اتصال ، ابتدا انتهای لوله را سوهان زده و سپس آن را وارد کوپلینگ اتصال الکتروفیوژنی که دارای بوبین های مقاومت حرارتی می باشد نموده و جریان برق را متصل می نمایند. سیم پیچ بوبین گرم شده و پلاستیک های اطراف خود را ذوب می نماید ، در اثر حرارت ، کوپلینگ جمع شده و جوش مناسبی با لوله ایجاد می شود.
جریان برق لازم برای جوشکاری را باید روی دستگاه جوش متناسب با اندازه اتصال تنظیم نمود.
عمل جوشکاری بصورت اتوماتیک انجام می پذیرد. نقاط اتصال را نباید حداقل 10 دقیقه پس از اتمام جوشکاری حرکت داد. سطح لوله قبل از انجام جوشکاری باید با دقت بازرسی شود تا هیچگونه خراشی نداشته باشد ، زیرا وجود خراش باعث ایجاد نشتی در محل اتصال می شود.
نکته مهم مورد توجه در این روش اتصال آن است که برای جوشکاری باید حتما از دستگاهی استفاده شود که جریان برق آن متناسب با بوبین های الکتریکی اتصالات باشد.